Διάλογος

-Τι θες πάλι...
- Καταρχήν, πριν υποδυθούμε τους ρόλους μας να χαιρετίσουμε τους θεατές.

Streets | 003

Copenhagen

view

art

people

Η αγκίδα

Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη

γυρνούσα απο ένα ραντεβού.

"Τι έγινε;" ρώτησε κάποιος στο λεοφωρείο.

Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες

μα δεν διακρίναμε τίποτα τίποτα άλλο.

Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα

στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.

Όμως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί

σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δεν βγαίνει,

άλλοι να πέφτουν για ιδανικά,

άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,

κι εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαϊρια.

ντίνος χριστιανόπουλος |
ποιήματα, 1949-1970

...ένα άνθος άρχιζε να ανοίγει.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΓΙΑΤΙ βιβλίο θα ήταν το εκλεκτό αντικείμενο για την αποστολή, δεν ήταν απλή υπόθεση - κάθε άλλο μάλιστα. Έτσι, χρειάστηκε να μείνει αρκετή ώρα όρθιος μπροστά στην ψηλή βιβλιοθήκη για να αποφασίσει. Τα δάχτυλα του, αφού γλίστρησαν πολλές φορές από ράφι σε ράφι, σταμάτησαν στην κοντή γαλάζια ράχη ενός παιδικού ξενόγλωσσου μυθιστορήματος. Το τράβηξε λίγο έξω από τη στοιχισμένη σειρά και πρίν το κατεβάσει το άφησε για μια στιγμή εκεί, να προβάλλει ελαφρά, χωρίς να έχει αποχωριστεί εντελώς τη γραμμή του, σαν στρατιώτης που κάνει ένα βήμα μπρός για να αναφέρει. Προσπάθησε να θυμηθεί την εικόνα στο εξώφυλλο προτού τη δει, μετά το πήρε στα χέρια του. Ναι, σωστά θυμόταν. Μια νεαρή κυρία παίζει πιάνο. Με ένα πράσινο γυαλιστερό φόρεμα χωρίς μανίκια, γάντια άσπρα που φτάναν μέχρι πάνω απο τον αγκώνα και μια κίτρινη κορδέλα να συγκρατεί λίγα απο τα μαύρα μακριά μαλλιά. Και το βλέμμα όχι στα πλήκτρα, μα να κοιτάζει ίσα στα μάτια το ζωγράφο της εικόνας της, όπως και τον μελλοντικό αναγνώστη.

η μυστική ρίζα (απόσπασμα) - βαγγέλης χατζηγιαννίδης
φυσικές ιστορίες - εκδόσεις Το Ροδακιό

Streets | 002

Melbourne

view

art

people

Streets | 001

Barcelona

view

art

people

Tαξίδι στη Γη

Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί
σαν όνειρο που σβήνει στην ανατολή
το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά
μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο
μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη Γη

Στα μάτια σου είχα πιστέψει σαν τον ουρανό
και τώρα πια δεν έχω τίποτα για να κρατώ
στην ερημιά θα γίνει πέτρα όλη μου η σιωπή
η αγάπη αυτή θα σβήσει και σαν άστρο θα χαθεί

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο
μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη Γη

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο
μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη Γη

σΝ | ποπη αστεριαδη

Στροφές

Planet of visions

kraftwerk | intro