nikko patrelakis | ec(h)o

Ο Νίκος Πατρελάκης παρουσιάζει για πρώτη φορά τις φωτογραφίες του με τίτλο Ec(h)o στην Γκαλερί Spilioti Projects, Σοφοκλέους 1(bacaro) την Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007 έως 15 Ιανουαρίου 2008.

Πρόκειται για εκτυπώσεις σε διάφορα υλικά με θέμα τη φύση. Θάλασσa, ουρανός και γη κυρίως, από τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο: Ασία, Νότια Αμερική, Ευρώπη.. και από ακραίες λήψεις, με χρήση φωτογραφικών μέσων που καλύπτουν μια γκάμα τεχνολογιών από SLR και ψηφιακή μηχανή μέχρι κάμερα κινητού.

Η φύση επεκτείνεται για να καλύψει και το αστικό τοπίο, σαν μια λήψη από δορυφόρο στην οποία ο πλανήτης Γη αποτελεί ένα ενιαίο σώμα, ένα σύνολο που περικλείει τόσο τα ανθρώπινα έργα, τις πόλεις, τους δρόμους, τις γέφυρες, όσο και τις θάλασσες, τα βουνά, τα ποτάμια, τις ζούγκλες.

Οι φωτογραφίες του θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ambient, με την έννοια ότι η υφή τους δημιουργεί ένα είδος ανοίγματος στον χώρο. Αν και θα μπορούσε να δοθεί αυτή η εντύπωση, οι φωτογραφίες δεν είναι επεξεργασμένες. Ο Νίκος διαπερνά την εικόνα και απομονώνει τη ματιέρα τής φύσης. Αυτό που προσλαμβάνει με τα μάτια, στη συνέχεια μπορεί, αλλάζοντας εκφραστικό μέσο, να το μετουσιώσει σε μουσική. Έτσι, στη δουλειά του η εικόνα προηγείται του ήχου, και η αρχική έμπνευση ξεκινάει πάντα απο αυτήν.

Οι φωτογραφίες του έχουν την αρμονία της μουσικής, της κίνησης, της φύσης, τη μαγνητική αρμονία του σύμπαντος. Η σκέψη δεν χρειάζεται να επέμβει για να γίνει κατανοητό το έργο: ο θεατής το αποδέχεται όπως αποδέχεται τη φύση.

Ο Νίκος με τη δουλειά του διευρύνει τους ορίζοντές μας, κάνοντάς μας κοινωνούς αναπάντεχων και άγνωστων όψεων του πλανήτη μας, αφυπνίζοντας παράλληλα την οικολογική μας συνείδηση.

Τα έργα θα συνοδεύονται από την ποίηση του Άγγελου Ρέντουλα ο οποίος και συμμετείχε με ποιήματά και στίχους του στο τέταρτο προσωπικό άλμπουμ του Νίκου με τίτλο Echo που μόλις κυκλοφόρησε.

Η επιλογή της μουσικής το βράδυ των εγκαινίων θα είναι μια low-tempo electronica μίξη που θα επιμεληθεί ο ίδιος.

Χορηγοί : Kodak, Gauloise Χορηγοί επικοινωνίας: Best radio 92,6 , Athens Voice
Υποστηριχτές: Van Dog event group, Klik Records

Faith . .

Το νέο άλμπουμ μου ονομάζεται Άργος. Του έδωσα το όνομα από το σκυλί του Οδυσσέα, που για μένα συμβολίζει την πίστη, την καρτερικότητα, την υπομονή, τη μικρή σπίθα της αγάπης. Αυτόν ψάχνω να βρω μέσα από τη μικρή μου οδύσσεια και, μιας και κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από το ταξίδι του, του χαρίζω τη στραπατσαρισμένη μου ποπ.

K.Bhta | lifo no84

[i] Ο καινούργιος διπλός δίσκος του Κωνσταντίνου Βήτα Άργος κυκλοφορεί στις 22/10 από τη Lyra.

echo

12 μουσικές ιστορίες της ζωής στην πόλη συνθέτουν το νέο project του nikko patrelaki “Echo”, που κυκλοφορεί 1 Oκτωβρίου από την εταιρεία του, Smallhouse Records, σε διανομή της Klik Records, με τη σύμπραξη 50 guest μουσικών, live ηχογραφήσεις και guest vocalists από ονόματα όπως ο Kωνσταντίνος B. κι η Mιράντα Bερούλη

join...!

www.myspace.com/stolenbikemusic

nanogods

http://www.myspace.com/nanogod

Διευθύνσεις

Ήλιος

Ερμής

Αφροδίτη

Γη

Άρης

Δίας

Κρόνος

Ουρανός

Ποσειδώνας

Πλούτωνας

...αποστάσεις του ένος click

Design for the Other 90%

Να μια έκθεση ντιζάιν αντικειμένων με τα οποία δεν θα ασχοληθούν ποτέ οι διαφημιστές. Οι δημιουργοί τους δεν υποτάσσονται στους νόμους της υστερικής κατανάλωσης, αλλά αντίθετα τους μάχονται. Κι ας απευθύνονται στο 90% του πληθυσμού της Γης!

Design for the Other 90%

Σχεδιαστές, μηχανικοί, σπουδαστές, καθηγητές και αρχιτέκτονες απ' όλο τον κόσμο επινοούν οικονομικούς και αποδοτικούς τρόπους για να αυξήσουν την πρόσβαση στα τρόφιμα και το νερό, την ενέργεια, την εκπαίδευση, τις μεταφορές, την υγειονομική περίθαλψη και την αύξηση του εισοδήματος όσων στερούνται.

(ελευθεροτυπία)

Δύο φεγγάρια

Ο πλανήτης Άρης θα είναι ορατός στο νυχτερινό ουρανό αυτό τον Αύγουστο. Θα φανεί τόσο μεγάλος όσο η Πανσέληνος με γυμνό μάτι. Καλύτερη στιγμή να τον παρατηρήσεις θα είναι η 27η Αυγούστου στις 12.30 το βράδυ, όταν ο Άρης θα έρθει σε απόσταση 55 εκ. χλμ. από τη γη. Να προσέξεις τον ουρανό εκείνη τη νύχτα. θα μοιάζει σαν η γη να έχει δύο φεγγάρια. Η επόμενη φορά που ο Άρης θα έρθει τόσο κοντά θα είναι το 2287. Που σημαίνει ότι εσύ θα λείπεις...
(Τρέχω από τώρα να κλείσω θέση δίπλα στον Γραμματικάκη)

από την "athens voice"

Διάλογος | 002

ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Τι ώρα είναι;

ΠΑΙΔΙ
Πάντα Τώρα.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Που Βρίσκομαι;

ΠΑΙΔΙ
Πάντα Εδώ.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Και πόσο θα κρατήσει αυτό;

ΠΑΙΔΙ
Για Πάντα.


ΘΕΟΦΑΝΩ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ
Άνοιξον - ο χρόνος είναι μια πόρτα κλειστή
Ε' ΩΔΗ

Σ' έχω ανάγκη σαν παιδί...

Έσβησαν τα όνειρα, έσβησαν
έγινε πρωί
άνοιξε την πόρτα, άνοιξε
ήλιος να με δει

ήρθες και στο δρόμο μου
φώτισε ο ουρανός
να η καρδιά μου πέταξε
κόκκινος χαρταετός

σ' έχω ανάγκη σαν παιδί
μη μ' αφήσεις να γυρίσω εκεί
στον εαυτό μου στη σιωπή
κρύα θάλασσα έρημο νησί

άψυχα κορμιά στα χέρια μου
άχρηστα κλειδιά
δε μου μένει τίποτα
τίποτα δε μου φτάνει πια

έλα ας περπατήσουμε
μακριά απ' το θόρυβο
τις πληγές να κλείσουμε
έχουμε όλο τον καιρό

σ' έχω ανάγκη σαν παιδί...

χαρταετός |
στιχοι|μουσικη- Μανώλης Φάμελλος
ερμηνεία | Τάνια Τσανακλίδου

Ενός Λεπτού Σιγή.

Πριν λίγες μέρες, στις 15 Ιουνίου
συμπληρώθηκαν 13 χρόνια χωρίς τον Μάνο...

.

Τα δάκρυα έφεραν βροχή.
Στα πόδια μας η θάλασσα + ένα ποτήρι λευκές κουρτίνες.
Μ’ αγκάλιασες.
Ενώ οι φράουλες παρίσταναν τ’ αστέρια.
«καλοκαίρι», ψιθύρισες…

Και φώναξα, «Που κρύβεσαι?»

Cahiers Du Cinema | 004

Michelangelo Antonioni | Blow Up | 1966

Βιβλιοθήκη | 001

Ο θείος Πέτρος είναι ένα αίνιγμα. Οι πρεσβύτεροι της οικογένειας Παπαχρήστου τον απορρίπτουν ως «αποτυχημένο της ζωής». Ωσότου ο αφηγητής-ανιψιός του ανακαλύπτει ότι ήταν κάποτε φημισμένος μαθηματικός, τόσο ιδιοφυής και παράτολμος ώστε να αφιερώσει τη ζωή του στην περιβόητη «Εικασία του Γκόλντμπαχ», ένα πρόβλημα που προσπαθούσαν εις μάτην να επιλύσουν γενεές μαθηματικών.

Η ανακάλυψή του αυτή θα οδηγήσει σε αλυσιδωτές αντιδράσεις...

Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ | Δοξιάδης, Απόστολος | εκδ. Καστανιώτης

Nikko Patrelakis | Echo

Για τηv Klik Records η συνεργασία μας με την Smallhouse αποτελεί ένα από τα πιο χαρμόσυνα νέα της χρονιάς κάτι το οποίο φυσικά πηγάζει μέσα από τον θαυμασμό που έχουμε για τον δημιουργό της, τον Νίκο Πατρελάκη. Ο Νίκος αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πιο καταξιωμένες μουσικές προσωπικότητες η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της ηλεκτρονικής σκηνής στην χώρα μας. Στο ενεργητικό του έχει κυκλοφορίες με album, singles και συλλογές με ηλεκτρονικό ήχο από το 1989 στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στην Γερμανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και τελευταία στην Ιαπωνία. ‘Eχει γράψει και παράγει μουσική για ταινίες και θεατρικά έργα. Έχει συνθέσει και παράγει τραγούδι με τον Paul McCartney των Beatles, για την υποστήριξη των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα.. Επίσης σύνθεσε τρία κομμάτια για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004. Το τελευταίο δισκογραφικό του project με τίτλο Time απέσπασε τις καλύτερες κριτικές τόσο από τον Ελληνικό όσο και από τον Διεθνή τύπο.
Τρία χρόνια μετά επιστρέφει με το νέο του project Echo το οπoίο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2007 από την Smallhouse records σε διανομή της Klik Records . Eίχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε σε τέσσερα listening sessions του νέου του project και μπορούμε πλέον με σιγουριά να επιβεβαιώσουμε ότι το Echo αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες παραγωγές του Νικου. Και πώς να μην άλλωστε αφού το Εcho ηχογραφείται τα τελευταία τρία χρόνια και περιλαμβάνει τόσες συνεργασίες που πραγματικά μας είναι δύσκολο να αποτυπώσουμε το ηχητικo αποτέλεσμα σε λίγες λέξεις. Περισσότεροι από 50 guest μουσικοί, live ηχογραφήσεις, guest vocalists σε συνδυασμό με τις εκπληκτικές μουσικές συνθέσεις του παραδίδουν ένα μοναδικό μουσικό project. Αναμφισβήτητα ένας δίσκος σταθμός στην ιστορία της παγκόσμιας modern jazz ηλεκτρονικής σκηνής.
[απο το site της Klikrecords]

Δισκοθήκη | 003

Max Richter - Songs from Before

Drog-A-Tek | Yuruss Kurman

live @gagarin | athens | greece
feb 2007

Ιδιωτική πινακοθήκη | 002

René Magritte | The Lovers | 1928

Μια σκέψη σε σχήμα διηγήματος

Αυτό το διήγημα μιλάει για τους ανθρώπους που ζούσαν κάποτε στο φεγγάρι. Σήμερα δεν υπάρχει πια κανείς εκεί πάνω, αλλά μέχρι πριν από μερικά χρόνια το μέρος ήταν φίσκα στο κόσμο. Οι άνθρωποι στο φεγγάρι πίστευαν ότι ήταν πολύ ξεχωριστοί, γιατί μπορούσαν να πλάθουν τις σκέψεις τους σε όποιο σχήμα ήθελαν. Σε σχήμα κανάτας ή τραπεζιού, ακόμα και στο σχήμα των παντελονιών "καμπάνα". Έτσι, οι άνθρωποι στο φεγγάρι μπορούσαν να πάνε στο κορίτσι τους ένα πρωτότυπο δώρο, όπως μια σκέψη "Σ'αγαπώ" σε σχήμα κούπας του καφέ, ή μια "Θα'μαι πάντα πιστός" σε σχήμα βάζου.

Έτγκαρ Κέρετ - Ο Εκείνος | Μετάφραση : Μάγκυ Κοέν |
Εκδόσεις Καστανιώτη

The Clock

Entry for D&AD Global Student Awards 2007. An affilated effort between Kingston University and Ravensbourne College.
Students - Chris Barrett, Luke Taylor, Garath Whyte and Kevin Williamson.

Πρόσθια Όψις

τα μαλλιά της είναι σαν χαρτόνι/και σαν ψάρι
τα δυό της μάτια είναι/σαν ένα περιστέρι
το στόμα της
είναι σαν τον εμφύλιο πόλεμο/(στην Ισπανία)
ο λαιμός της είναι ένα κόκκινο/άλογο
τα χέρια της/ είναι
σαν την φωνή / του πυκνού
δάσους
τα δυό της στήθη είναι/ σαν την ζωγραφική μου
η κοιλιά της είναι/ η ιστορία
του Βέλθανδρου και της Χρυσάντζας
η ιστορία/ του Τωβία
η ιστορία/ του
γαϊδάρου
του λύκου και της αλωπούς
το φύλο της/ είναι
οξέα σφυρίγματα/ μέσα στην γαλήνη
του μεσημεριού
οι μηροί της είναι/ οι τελευταίες
αναλαμπές
τις σεμνής χαράς/ των οδοστρωτήρων
τα δυό της γόνατα/ ο Αγαμέμνων
τα δυό της λατρευτά/ μικρά
πόδια
είναι το πράσινο τηλέφωνο
με τα κόκκινα
μάτια

Ελεωνόρα | Νίκος Εγγονόπουλος
Μην Ομιλείτε Εις τον Οδηγόν | 1938

Δισκοθήκη | 002

The Cinematic Orchestra | Ma Fleur | 2007

Dimensions

Mel Bochner - OR | BOTH | AND | EITHER (IF)
listen --> The Cinematric Orchestra - Time & Space | Ma Fleur | 2007

Δισκοθήκη | 001

Blonde Redhead - 23 | 2007

Κόκκινο

Μονοχρωματικό γεύμα: κόκκινες ντομάτες, πιπεριές, αστακός, παντζάρια, ραπανάκια, φράουλες, κεράσια - μετά το γεύμα ντύνομαι μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη: κόκκινα παπούτσια με λουράκι, κόκκινο φόρεμα, το στόμα μου βαμμένο με κόκκινο κραγιόν, μια λάμα στην κόκκινη τσάντα.Tell me a story.Πες μου μια κόκκινη ιστορία για ν' αποκοιμηθώ. Μια ιστορία με σπασμένα ρόδια.

Σώτη Τριανταφύλλου - Ιστορίες του Σώματος
listen -> Nikko Patrelakis - Red | album : Time

Cahiers Du Cinema | 003

La double vie de Veronique | Krzysztof Kieslowski

I'm Not Young In My Youth

"Contract with Archangel Music is a reality.
Finally, I may start preparing my first album.
According to the recordings' plan (and my exams...) we believe that the album will be ready in June."

Monika| myspace.com/monikarides

1 + 1

Mocellin | Pellegrini - In the mood for love, 2002

Should be a spell...

Η Λεπτή Πόλη

Αν θέλετε να με πιστέψετε, καλώς. Τώρα θα σας πω πώς είναι φτιαγμένη η Οκταβία, η πόλη-αράχνη. Υπάρχει ένα βάραθρο ανάμεσα σε δυο απόκρημνα βουνά: η πόλη βρίσκεται στο κενό, δεμένη στις δυο άκρες με σχοινιά και αλυσίδες και πεζογέφυρες. Περπατάς σε ξύλινους δοκούς, προσεκτικά μην πατήσεις στα διάκενα, ή γραπώνεσαι από την πλέξη του κανναβόσκοινου. Από κάτω, δεν υπάρχει τίποτα για εκατοντάδες και εκατοντάδες μέτρα: μερικά σύννεφα μόνο που τρέχουν, πιο χαμηλά διακρίνεται ο πάτος του βαράθρου.
Η βάση της πόλης είναι ένα δίχτυ που χρησιμεύει ως πέρασμα και ως στήριγμα. Όλα τα υπόλοιπα, αντί να υψώνονται προς τα επάνω, κρέμονται από κάτω: σχοινένιες σκάλες, αιώρες, σπίτια φτιαγμένα σαν σακιά, κρεμαστάρια, μπαλκόνια σαν μικρά καράβια, ασκοί νερού, καυστήρες υγραερίου, σούβλες, καλάθια κρεμασμένα σε σπάγκους, αναβατήρες, ντους, εφαλτήρια και κρίκοι για παιχνίδια, τελεφερίκ, λαμπτήρες, γλάστρες με αναρριχώμενα φυτά.
Κρεμασμένη πάνω από την άβυσσο, η ζωή των κατοίκων της Οκταβίας, είναι λιγότερο αβέβαιη από ό,τι στις άλλες πόλεις. Ξέρουν ότι το δίχτυ δεν θα αντέξει περισσότερο από όσο είναι να αντέξει.

Ίταλο Καλβίνο – Οι Αόρατες Πόλεις | Μετάφραση : Ανταίος Χρυσοστομίδης | Εκδόσεις Καστανιώτη

Cahiers Du Cinema | 002

Rumor - Scandal - Fame - Revolution

Ζωή , Οδηγίες Χρήσεως

Ζωρζ Περέκ - Ζωή, Οδηγίες Χρήσεως
Μετάφραση : Αχιλλέας Κυριακίδης | Εκδόσεις: Ύψιλον

Γίνε πολλαπλός σαν το σύμπαν!!

Διάλογος

-Τι θες πάλι...
- Καταρχήν, πριν υποδυθούμε τους ρόλους μας να χαιρετίσουμε τους θεατές.

Streets | 003

Copenhagen

view

art

people

Η αγκίδα

Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη

γυρνούσα απο ένα ραντεβού.

"Τι έγινε;" ρώτησε κάποιος στο λεοφωρείο.

Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες

μα δεν διακρίναμε τίποτα τίποτα άλλο.

Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα

στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.

Όμως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί

σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δεν βγαίνει,

άλλοι να πέφτουν για ιδανικά,

άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,

κι εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαϊρια.

ντίνος χριστιανόπουλος |
ποιήματα, 1949-1970

...ένα άνθος άρχιζε να ανοίγει.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΓΙΑΤΙ βιβλίο θα ήταν το εκλεκτό αντικείμενο για την αποστολή, δεν ήταν απλή υπόθεση - κάθε άλλο μάλιστα. Έτσι, χρειάστηκε να μείνει αρκετή ώρα όρθιος μπροστά στην ψηλή βιβλιοθήκη για να αποφασίσει. Τα δάχτυλα του, αφού γλίστρησαν πολλές φορές από ράφι σε ράφι, σταμάτησαν στην κοντή γαλάζια ράχη ενός παιδικού ξενόγλωσσου μυθιστορήματος. Το τράβηξε λίγο έξω από τη στοιχισμένη σειρά και πρίν το κατεβάσει το άφησε για μια στιγμή εκεί, να προβάλλει ελαφρά, χωρίς να έχει αποχωριστεί εντελώς τη γραμμή του, σαν στρατιώτης που κάνει ένα βήμα μπρός για να αναφέρει. Προσπάθησε να θυμηθεί την εικόνα στο εξώφυλλο προτού τη δει, μετά το πήρε στα χέρια του. Ναι, σωστά θυμόταν. Μια νεαρή κυρία παίζει πιάνο. Με ένα πράσινο γυαλιστερό φόρεμα χωρίς μανίκια, γάντια άσπρα που φτάναν μέχρι πάνω απο τον αγκώνα και μια κίτρινη κορδέλα να συγκρατεί λίγα απο τα μαύρα μακριά μαλλιά. Και το βλέμμα όχι στα πλήκτρα, μα να κοιτάζει ίσα στα μάτια το ζωγράφο της εικόνας της, όπως και τον μελλοντικό αναγνώστη.

η μυστική ρίζα (απόσπασμα) - βαγγέλης χατζηγιαννίδης
φυσικές ιστορίες - εκδόσεις Το Ροδακιό

Streets | 002

Melbourne

view

art

people

Streets | 001

Barcelona

view

art

people

Tαξίδι στη Γη

Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί
σαν όνειρο που σβήνει στην ανατολή
το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά
μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο
μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη Γη

Στα μάτια σου είχα πιστέψει σαν τον ουρανό
και τώρα πια δεν έχω τίποτα για να κρατώ
στην ερημιά θα γίνει πέτρα όλη μου η σιωπή
η αγάπη αυτή θα σβήσει και σαν άστρο θα χαθεί

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο
μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη Γη

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο
πάρε τούτο το παράπονο
μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή
ένα ταξίδι στη Γη

σΝ | ποπη αστεριαδη

Στροφές

Planet of visions

kraftwerk | intro

Cahiers Du Cinema | 001

Anna Karina | Pierrot le fou

At the end of the sky

Ιδιωτική πινακοθήκη | 001

Vincent van Gogh | Starry Night | 1889 Jun

Φυγή προς τ' άστρα...

Και πρώτ'απ'όλα, τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος, για, την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απολευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ'άστρα;

Οι νεολαίοι του σήμερα και το αυγό | Ιούνιος 1979

Το Άλεφ

Στο κάτω μέρος της σκάλας, προς τα δεξιά, είδα μια μικρή, ιριδίζουσα σφαίρα, που ακτινοβολούσε σχεδόν ανυπόφορα. Στην αρχή, νόμισα ότι περιστρεφόταν, αργότερα κατάλαβα ότι η κίνηση αυτή ήταν μια οφθαλμαπάτη, η οποία οφειλόταν στις ιλλιγιώδεις παραστάσεις που ενέκλειε η σφαίρα. Η διάμετρος του Άλεφ θα πρέπει να ήταν δύο ή τρία εκατοστά, αλλά μέσα του ήταν ο σύμπας ο κοσμικός χώρος, χωρίς την παραμικρή σμίκρυνση. Κάθε πράγμα (ας πούμε, το γυαλί του καθρέφτη) ήταν άπειρα πράγματα, γιατί το έβλεπα πεντακάθαρα απ' όλα τα σημεία του σύμπαντος. Είδα την πολυπληθή θάλασσα, είδα την αυγή και το δειλινό, είδα την κοσμοπλημμύρα της Αμερικής, είδα έναν ασημένιο ιστό αράχνης στο κέντρο μιας μαύρης πυραμίδας, είδα έναν κόκκινο λαβύρινθο (ήταν το Λονδίνο), είδα μάτια κοντινά, ατέλειωτα, που με κοίταζαν εξονυχιστικά <<ως εν κατόπτρω>>, είδα όλα τα κάτοπτρα του πλανήτη και δεν καθρεφτιζόμουν σε κανένα, είδα σε μια αυλή της οδού Σολέρ τα ίδια πλακάκια που είχα δει πριν τριάντα χρόνια στο χολ ενός σπιτιού στο Φράι Μπέντος, είδα τσαμπιά και χιόνι και καπνό, είδα φλέβες μεταλλείων και υδρατμούς, είδα ανάκυρτες ερήμους του Ισημερινού και κάθε κόκκο από την άμμο τους, είδα στο Ίνβερνες μια γυναίκα που δεν θα ξεχάσω ποτέ, είδα την ατίθαση κόμη, είδα το αγέρωχο κορμί, είδα έναν καρκίνο στο στήθος, είδα ένα κύκλο ξεραμένο χώμα σ'ένα πεζοδρόμιο, εκεί οπού ήταν κάποτε ένα δέντρο, είδα μια έπαυλη στο Αδρογκέ, ένα αντίτυπο της πρώτης αγγλικής μετάφρασης του Πλίνιου, εκείνης δηλαδή του Φίλιμον Χόλαντμ, είδα με μιας το κάθε γράμμα τής κάθε σελίδας (όταν ήμουν μικρός, απορούσα που τα γράμματα ενός κλειστού βιβλίου δε χάνονταν τη νύχτα και δεν ανακατεύονταν μεταξύ τους), είδα ταυτόχρονα τη νύχτα και την μέρα, είδα ένα ηλιοβασίλεμα στο Κερέταρο που έμοιαζε ν΄αντανακλά το χρώμα ενός ρόδου στην Βεγγάλη, είδα την κρεβατοκάμαρα μου άδεια, είδα σ'ένα εργαστήριο του Άλκμααρ μια υδρόγειο ανάμεσα σε δυο καθρέφτες που την πολλαπλασίαζαν επ'άπειρον, είδα άλογα που ανέμιζαν οι χαίτες τους, σε μια όχθη της Κασπίας, ξημερώνοντας, είδα τον λεπτό σκελετό ενός χεριού, είδα τους επιζώντες μιας μάχης να στέλνουν καρτ-ποστάλ, είδα σε μια βιτρίνα του Μιρζαπούρ μια ισπανική τράπουλα, είδα κάτι φτέρες να ρίχνουν την λοξή τους σκιά στο πάτωμα ενός θερμοκηπίου, είδα τίγρεις, έμβολα, βίσονες, πλημμύρες και στρατιές, είδα όλα τα μυρμήγκια που υπάρχουν στην γη, είδα έναν περσικό αστρολάβο, είδα σ' ένα συρτάρι του γραφείου (τρέμω και που το γράφω) κάτι επιστολές χυδαίες, απίστευτα λεπτομερείς, που είχε στείλει η Μπεατρίς στον Κάρλος Αρχεντίνο, είδα ένα λατρεμένο μνημείο στο Τσακαρίτα, είδα το αποκρουστικό λείψανο αυτού που τόσο ηδονικά υπήρξε κάποτε η Μπεατρίς Βιτέρμπο, είδα την κυκλοφορία του σκοτεινού μου αίματος, είδα το πλέγμα του έρωτα και τη μεταμόρφωση του θανάτου, είδα το Άλεφ απ'όλα τα πρίσματα, είδα την Γη μέσα στο Άλεφ και, ξανά μέσα στην Γη το Άλεφ, και μέσα στο Άλεφ τη Γη, είδα το πρόσωπο μου και τα σωθικά μου, είδα το πρόσωπο σου και ζαλίστηκα και έκλαψα, γιατί τα μάτια μου είχαν δει αυτό το μυστικό και επαγωγικό πράγμα που οι άνθρωποι έχουν καπηλευθεί, τ'όνομα του, μα που κανένας από αυτούς δεν το 'χει δει ποτέ: το ασύλληπτο σύμπαν.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες

μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης |

Τα Άπαντα Πεζά - εκδόσεις:Ελληνικά γράμματα